Geboren te Antwerpen in 1939

Studies de Koninklijke Academie en het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen

Verblijft en werkt sinds 1968 in Parijs

Gastprofessor van het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten van Antwerpen .

Gastprofessor aan de Ecole National des Beaux Art te Parijs

Lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten.

Laureaat  van de “Driejaarlijkse Prijs voor Schilderkunst “ Provincie Antwerpen  .

 Collectie in Musea en Instellingen :

Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap; Prentenkabinet van Brussel, Antwerpen en Parijs; Museum van Montréal, Rockefeller Art Center, New York; Nationale Bank van België; Hebraïc University of  Jerusalem; Franse Staat;  Fondation René Carcan, Brussel; Joods Museum van België, Brussel; Universitaire Instellingen Antwerpen; BIAC – Luchthaven Brussel Nationaal.

Verluchter van Bibliofiele Uitgaven met teksten van

Jo Verbrugghen, Jean Ray – John Flanders, Hugues C. Pernath, Emile Verhaeren, Peter Handke, Roger Caillois, Jef Geeraerts, Monika Van Paemel, Le Pentateuque, Arthur Rimbaud, Richard Foqué

Monografiën

«André Goezu »  Marcel van Jole ,1982 Antwerpen –Genève- Parijs

“André Goezu -Dertig jaar grafiek ” , 1992 Museum Plantin-Moretus,  Antwerpen.

“André Goezu” – François de Villandry – Paris  Ed.  Fragments 2000

Videofilmen

“Atelier”  Roland Minnaert – Art Dialogue  Paris 1983

“Litho”     Roland Minnaert – Agfa Gevaert,  1985

„Autour de Rembrandt“   Jérôme Cassou – Paris Première 1999

« Golven van verbeelding » Pierrick Béquet 2010

Dit jaar is het 150 jaar geleden dat Emile Verhaeren in Sint-Amands werd geboren. Toen ik op 21 mei de viering van zijn geboortedag meemaakte, kwam ik bij zijn tombe aan de oever van de Schelde in zijn geboorteplaats. Bij het zien van de monumentale stenen schrijn kwam het beeld uit het Profiel Ward Ruyslinck in mijn herinnering. In dit boek over mijn lievelingsschrijver is een foto opgenomen uit 1977 van Ruyslinck met André Goezu bij dit monument. Deze foto is waarschijnlijk genomen ter gelegenheid van de uitgave van Sphinge. Deze luxe uitgave met het voorwoord van Ruyslinck Sfinx in de derde macht bevat gedichten van Emile Verhaeren (quelques notes sur l’oeuvre de Fernand Khnopff) en is geïllustreerd met fraaie aquatinten van André Goezu. Hoewel ik deze zeldzame uitgave (met een beperkte oplage van 60 genummerde en gesigneerde exemplaren) niet heb mogen bewonderen, werd ik wel nieuwsgierig naar het werk van deze Vlaamse kunstenaar.

André Goezu werd in 1939 te Antwerpen geboren. Hij studeerde van 1956 tot 1963 aan de Koninklijke Academie en het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen, waar hij in 1963 het laureaat verwierf. Bij zijn opleiding raakte hij bevriend met zijn leraar Jacques Gorus, die hij uitnodigde op zijn huwelijksfeest in 1962. Bij de Kunstkring J. Gorus te Antwerpen heeft Goezu met een aquatint het door hem geschreven boek Acid Blue uitgebracht. (Acid blue en indigo zijn de mooiste en diepste kleuren blauw die ik ken.)
Sinds 1968 heeft hij zich in Parijs gevestigd. Niet in het rumoer van de wereldstad, maar in de eenzaamheid van zijn atelier, waar hij met zijn naalden en pennen, rollers en persen, zuren en verven het innerlijk en gevoelige van de mens en de natuur tot uitdrukking weet te brengen.

Opvallend in het oeuvre van Goezu is zijn band met de Vlaamse en Franse literatuur. Naast de hiervoor genoemde uitgave van Sphinge heeft hij ook de uitgave van een ander gedicht van Emile Verhaeren verzorgd. Voorzien van een aquatint heeft hij bij Editions Cercle d’Amis de la Culture flamande te Parijs Eaux Sombres uitgegeven.
Het Musée Arthur Rimbaud in Charleville-Méziéres heeft Goezu opdracht gegeven om voor de bibliofiele uitgave van Voyelles, het beroemde klinkerssonnet van de zeventienjarige Rimbaud, bij de vijf klinkers vijf aquatinten te maken. Frans Boenders schrijft in zijn voorwoord: “Goezu benadert Rimbauds raadselachtige sonnet met zijn poëtiserende omzichtigheid. Het gezicht van de dichter doemt trillend op in de achtergrond en verbindt zich met Goezu’s favoriete symbolen – een boom met bladeren, een paard, een anonieme schimmige gestalte, een pauw, een vogel met uitgestrekte vleugels. De grenzen vervloeien tussen de dichter en Goezu’s dichterlijke dieren, tussen afdruk en indruk, tussen klank, kleur en geur. In het zog van Rimbaud zet Goezu de kroon op de droom van zowel een transzendentale Identität (Novalis) als de Baudelairiaanse Correspondances.”

Niet alleen de Franse taal, maar ook de Vlaamse literatuur draagt hij een warm hart toe. Zo heeft hij bij de Laatste Brief rondom Liefde en Dood van Jef Geeraerts vier aquatinten gemaakt en samen met Monika Van Paemel heeft hij Antwerpen geschilderd en geschreven – Een symbiose gecreëerd.

Zijn Joodse afkomst verloochend Goezu niet, blijkens de acht gravures die hij maakte voor de bundel Mazzel und Broeche met 16 gedichten van Jo Verbrugghen en de 15 aquatinten bij evenzoveel teksten uit de Thora in de uitgave Pentateuque – Pentateuch.

Dit is nog maar een deel van de bibliofiele uitgaven die bij verschillende gelegenheden zijn verschenen. Omdat deze uitgaven zijn voorzien van de echte gravures en aquatinten, zijn de oplagen beperkt tot enkele tientallen en helaas slechts bij hoge uitzondering ook werkelijk in te zien.

Gelukkig is zijn werk – doeken, etsen, aquatinten en monotypes – te bewonderen in musea en openbare instellingen en stellen verschillende galerijen in Europa, Japan en Amerika zijn werk permanent ten toon.

Naast de invloed van de literatuur is Goezu ook gevoelig voor muziek en heeft zijn werk de in 1945 te Leuven geboren componist Wilfried Westerlinck in 1976 geïnspireerd tot het schrijven van de Goezu-aubade. Een aubade rond het thema “paard, vogel en vrouw” voor klarinet en twee slagwerkers die de BRT (nu VRT) heeft ingezonden voor de Radio prijs van Brno. In deze wedstrijd werd deze compositie bekroond.

Goezu heeft altijd nauwe banden behouden met de cultuur van zijn geboorteland. Zo is hij gedelegeerde in Frankrijk van de vereniging Vlamingen in de Wereld en is hij sinds 1983 gastdocent aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten van Antwerpen (naast zijn aanstelling als docent aan de Ecole Nationale des Beaux Arts te Parijs).
Sinds 1991 is André Goezu lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen en Kunsten.

F. De Vries